Hit the road jack...

Vanmorgen waren we vroeg wakker, om half 7 was het al te warm om te blijven liggen. We hadden wel airco, maar dat ding maakte zoveel herrie dat we hem voor het slapen gaan maar hadden uitgezet.

Na ook hier weer een "goed" ontbij te hebben gehad, hebben we de koffers weer dicht gedaan en uitgecheckt. Josua Tree N.P. was onze eerste bestemming. Na een half uurtje rijden hebben we de bewoonde wereld verlaten en kwamen we in een gebied waar geen leven te bekennen was, de snelweg ging hier stijl omhoog en het was hier bloed heet. Er werd dan ook geadviseerd om de airco een stuk uit ze zetten. Als goed luisterende toeristen hebben we dit dan ook gedaan.

Daarna, na totaal een uur gereden te hebben, kwam de afslag voor Joshua Tree eraan. Nadat we eerst een heel stuk door Niemandsland te hebben gereden kwam de toegang van Joshua Tree in zicht. Bij het visiters center hebben we ons gemeld, en erbij verteld dat we een nationale parken pas wilden kopen, helaas was er op dit punt geen telefoonlijn, en kon er dus niet met een creditcard worden betaald. Maar we mochten doorrijden als we aan de andere zijde maar zouden betalen.

Joshua Tree is een boom met lange takken wat iets weg heeft van een cactus maar dan met een normale stam. Het eerste stuk van het park hebben we veel cactussen en andere woestijn beelden gezien, erg prachtig allemaal. Maar geen Joshua Tree te zien. Hoe verder we het park in reden hoe mooier de uitzichten. Uiteindelijk kwamen ook de joshua trees in zicht. We hebben het park helemaal doorkruist en heel veel foto's gemaakt. Na 2 uur rijden en bijtijds een stop maken kwamen we bij de andere zijde. Hier hebben we dan de pas gekocht. Erg handig, want voor $80 kunnen we alle nationale parken gratis bezoeken. Een enkel park is al tussen de 15 en 25 dollar dus die hebben we er zo uit.

Na een plaspauze zijn we verder gaan rijden naar Kingman, onze eind bestemming van de dag. Na 20km was al het aanwezige leven weg en bleef er slecht een weg met verre uitzichten over. Omdat de tank nog half vol zat maakte ik (Sebas) me weinig zorgen. Marlous kreeg het wel benauwd dat we al meer als 100km geen tankstation hadden gezien en volgen onze trouwe TomTom zat dat er de komende 100km ook niet in. Toen kwam er in de horizon een treinstation met een tankstation en een bord Route66 inzicht. Sebas was nog van plan om door te rijden (tank had nog voor 250mijl inzich) maar Marlous wilde graag even tanken, de ervaring leert dat je dan gewoon naar je vriendin moet luisteren. We hebben dus daar getankt en daarna een stuk over de officiele route 66 gereden. Dit is toch wel het ultieme Amerika gevoel.

Uiteindelijk was er weer een snelweg in zicht, maar nog steeds geen tankstation, het beeld van "zie-je-wel" was van dr gezicht af te lezen. En ik moet zeggen, ik ben blij dat we getankt hebben. Na nog een flink stuk gereden te hebben, onderweg nog een smerige hotdog in een nog smeriger restaurant te hebben gegeten. Kwamen we uiteindelijk uit bij de grens van Arizona. Nooit geweten dat Californie zo groot was.

Gelukkig was een half uur na deze grens Kingman inzicht, het hotel was snel gevonden. Daarna nog even naar de Walmart geweest voor wat cola voor onderweg morgen. Hierna hebben we toch maar even gepint, want ondanks de creditcard is een beetje cash toch wel handig. Na een broodje bij de Subway zit de dag er weer op. Morgen een "klein" stukje van 250km naar de GrandCanyon.

Nu maar zo gaan slapen, weltrusten weer!

Marlous en Sebas